روايه عشق الزين الجزء الثاني كامله
زين شدها له وهمسلها: انا مش عاوز غير ..انك انتى الوحيدة اللى تحسى بيا ..مش عاوز حد تانى .
ليليان بدلع: وانا مش بحس بيك يا زينى .
زين: اوقات واوقات ...صالحينى بقى ..انتى بعدتى عن حضنى كتير وانا عمال ادور عليكى ومش لاقيكى .
ادهم دخل فاجاه: ايه يا جدعان ما تراعوا ان فى سناجل متجوزوش .
زين: انت داخل زى القضاه المستعجل ليه كدة .
زين: مراد رجع ولا لاه .
ادهم: اممممم دخل يغير هدومه وينام .
ليليان: هو مراد كان فين .
مراد: انا أهو يا حبيبتى .. انا اقدر انام من غير ما اجاى وابوس ايديك .
ليليان بحنيه: روحى يا مراد ...كنت فين طول اليوم .
مراد: كنت فى مشوار مهم .. هى ميرا فين ؟.
زين: عند احمد بتزورة واستأذنتى تقعد معاهم انهاردة وانا وافقت .
زين: انت كنت فى مشوارك ومش موجود طول اليوم ... وانا مكانك .
مراد بضيق: طيب ...تصبحوا على خير .
ليليان: مش هاتتعشى ..
مراد: ماليش نفس ..تصبحوا على خير.
(ليان فضلت صاحيه زعلانه ان اسر زعلان منها ومأكلتش معاهم فكرت كتير وقررت تروحله وتكلمه .خبطت ودخلت ).
ليان: اسر ممكن ادخل .
ليان: ممكن اتكلم معاك.
اسر: لا ...عاوز انام ورايا محاضرات الصبح .
ليان بإحراج ودموع محپوسه: أوك ...عن اذنك .
اسر اتنهد: أستنى ...تعالى هنا ...عاوزة ايه ؟.
ليان: انا اسفه .
اسر: ياعنى تتحدينى قصاد الكل وجايه تعتذرى فى اوضتى يا ليان
ليان: والله انا ما كنت اقصد بس كنت بدافع عن صاحبتى يا اسر ...والله هنا طيبه وبنت ناس كويسه معرفش مين فهمك عنها كدة.
ليان قربت منه وحض@نته: انا اسفه يا اسر والله كان ڠصب عنى ..بس هى صاحبتى وانا بحبها .
اسر قلبه رق لاخته: مسامحك ...وانتى كمان متزعليش منى على الكلام اللى قولته .
ليان بفرحه: ياعنى خلاص صافى يا لبن .
اسر: كلميها وقوليلها ترجع محاضراتها ...بس محاضراتى لا ...تشوف اى كورس تاخد فيه علشان تفهم وانتى كمان انا هاشرحلك المادة بس متحضريش محاضراتى ...تمام .
اسر: مش بقولك متخلفه ...عيله مستفزة .
ليان: بس طيبه اوى والله ...رقيقه اوى من جواها .
اسر: انتى اللى رقيقه اوى من جواكى .
فى مستشفى الجارحى .
احمد بتعب: ليه يابنتى بس أصرتى تقعدى معايا.
ميرا: ياعنى اسيب حضرتك يا عمو ...وبعدين انا دكتورة شاطرة واعرف اتابع حالتك كويس.
ميرا: يارب ...عمو زين من اكتر الشخصيات المحترمه اللى قابلتها فى حياتى .
احمد: متزعليش يا ميرا من قرارة بس دة احسن ليكى ويوسف هايخاف يقربلك .
ميرا بحزن: ادعيلى يا عمو والنبى اصل مراد دة صعب اوى .
احمد بتعب: متخفيش ..بس انتى متعانديش وكبرى دماغك ومشى أمورك.
ميرا: طيب نام انت وارتاح ...متتكلمش كتير الكلام الكتير غلط عليك .
احمد بيغمض عينه: حاضر .
( ميرا قامت وقفت فى الشباك تشم هوا ...وتفكر فى حالها وهاتعيش ازاى مع مراد ...متنكرش انها من اللحظه الاولى اعجبت بيه شخصيته القويه ونظراته حتى ملامحه ...ملامحه أسرتها ابتسمت على نفسها قد ايه هى غبيه هى لحقت تحب شخص فى يومين ..لا ثوانى هى قالت تحب ...هى حبته ...أمتى وازاى ..غمضت عنيها بقوة حاولت تنفض الفكرة دى من دماغها ...فتحتها تانى لقت مراد واقف تحت ساند على عربيته بيبصلها ...غمضت عنيها تانى وفتحتها لقته واقف نفس الوقفه ...استغربت ايه جابه ).
ميرا بهمس: مراد .
فى احد الكافيهات .
مراد بضيق: خير يا شيرى .
شيرى بابتسامه: كل خير ...قلقت عليك مش موجود مختفى .
مراد: فى حاجة اسمها تليفون .
شيرى: اتصلت كتير ومردتش .
مراد بحدة: ايوة ياعنى مردتش يبقا مش عاوز ارد على حد.
شيرى: ليه كنت قاعد مع ذكرياتك مع سارة .
مراد بغض.ب: مالكيش فيه يا شيرى حاجة مش تخصك .
شيرى اتجرأت ومسكت ايدة: لا يا مراد ليا دعوة وانت كلك تخصنى ...عارف ليه علشان انا بحبك وانت كمان معجب بيا
رواية عشق الزين الجزء الثاني الفصل التاسع
فى مستشفى الجارحى .
( ميرا نزلت لمراد ..لقته واقف وعلامات الغض.ب على وشه ...اتنهدت بصعوبه وعرفت انها داخله على حرب معاه ...بس ياترى ايه سببها ).
ميرا: مراد ...احم ..مالك .
مراد: مالى ! ..امممم... لا مفيش جاى اشوف الهانم اللى خرجت من غير اذنى .
ميرا: خرجت من غير اذنك اللى هو ازاى ياعنى هو المفروض اخاد اذنك الاول .
مراد بحدة: اه تاخدى اذنى طبعا مش جوزك ولا ايه .
ميرا: لا جوزى ...بس احنا اتفاقنا يكون على ورق .
مراد: على الورق ...جواز فعلى ...متخطيش باب البيت الا لما تاخدى اذنى .
ميرا افتكرت كلام احمد انها تمشى امورها: اوك يا مراد ...هابقى اخاد اذنك .
مراد: طيب يلا مفيش مبيات .
ميرا: مراد لو سمحت ...عمو احمد معهوش حد وانا المفروض اقعد معاه ومينفعش امشى كدة واسيبه .
مراد بعند: ماليش فيه اتصرفى ...اطلعى قوليله ان انا جيت اخدك ...اصلا المستشفى كلها تحت امرة والحراسه ماليه المستشفى مټخافيش عليه .
ميرا بتهكم: اوك ..اطلع انت بقى قوله معلش هاخدها اصل مش عارف انام من غيرها.
مراد بعند: انتى بتقولى فيها ... هاطلع اقوله كدة .
ميرا وقفت مصدومه: والله دة مچنون !
عند مراد وزهرة .
مراد بسخريه: معجب بيكى !...دة اللى هو من امتى انشاء الله.
زهرة: مراد متتريقش لو سمحت .. انا حاسه بكدة .
مراد بحدة: حاسه بايه ..بطلى تخلف ..انا لايمكن احب غيرها ولا اشوف ست غيرها ولا اعجب الا غيرها ...انا امتى حستتك بكدة ...انطقى قولى .
زهرة: محسستنيش ... .بس انا كنت بقول زى ما حبيت سارة على كاميليا يبقا هاتح ...
مراد قطع كلامها بحدة: يبقى احبك زى ما حبيت سارة على كاميليا ... لا هو انتى مفهمتيش كلامى كويس انا قولتلك انا محبتش كاميليا قد ما حبيتها ...انا بعشقها ..انا لسه فاكر تفاصيل وشها ...فاكر حركاتها ..ضحكتها ..همسها
چنونها ..نبرة صوتها وهى بتقولى يا مراد ...ولسه فاكر تفاصيل حياتنا ..فاكر كله حاجة ..اوعى تحطى نفسك زيها ..اوعى ...هى غير اى حد ...فاهمه ولا لاه .
زهرة: بحسدها على حبك ...بس للاسف هى ماټت ...مالوش لزمه الحب دا .
مراد قام انتفض مرة واحدة بحدة: مين انتى ...علشان تقررى له لزمه الحب ولا لاه ...بقولك انا للاخر مرة ارجعى عن اللى فى دماغك ...انا مش عاوز ازعلك منى ...انا عامل حساب السنين والعشرة ...سلام ...ولا اقولك من غير زفت سلام.
